ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΣ (Ἑβ 09,11-14)
Καὶ σήμερα τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι ἐπιλεγμένο ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Καὶ πάλι ἀναφέρεται στὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα τοῦ Κυρίου. Σχετικὸ ἦταν τὸ ἀποστολικὸ κείμενο τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ὅπου καὶ κάναμε σχετικὴ ἀναφορά. Τονίσαμε τὴν διαφορὰ καὶ γνωρίσαμε τὴν ἀνωτερότητα τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος τοῦ Κυρίου ἔναντι τῆς ἀρχιερωσύνης τῶν Ἰουδαίων. Συνεχίζομε καὶ μὲ τὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα τὸ ἴδιο θέμα.
Γράφει ὁ ἀπόστολος· “Χριστὸς παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ’ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος”. Πιὸ ἁπλᾶ· Πραγματικὰ ὁ Χριστός, ὅταν ἦρθε ὡς Ἁρχιερέας τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, εἰσῆλθε μὲ τὴν μεγαλύτερη καὶ τελειότερη σκηνή, ποὺ δὲν εἶχε κατασκευασθῆ ἀπὸ ἀνθρώπινα χέρια, δηλαδὴ ὄχι διὰ μέσου ὑλικῶν κτισμάτων, ἀλλὰ μὲ τὸ ἅγιό του σῶμα, τὸ ὁποῖο ἔγινε ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα διὰ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας. Εἰσῆλθε δὲ μία φορά, μιὰ γιὰ πάντα, στὰ ἐπουράνια Ἅγια προσφέροντας θυσία ὄχι μὲ αἷμα τράγων καὶ μόσχων, ἀλλὰ μὲ τὸ δικό του αἷμα, καὶ ἔτσι πέτυχε γιὰ μᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς τὴν αἰώνια ἀπολύτρωσι καὶ σωτηρία.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἐπισημαίνει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἀρχιερέας “παραγενόμενος”. Ὄχι “γενόμενος”, διότι δὲν ἦρθε εἰς διαδοχὴν στὴν σειρὰ τῶν ἀρχιερέων. Δὲν διαδέχθηκε κανέναν ἀρχιερέα. Ἦρθε ὡς ἀρχιερέας. Ὡς Θεὸς ἔχει τὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα. Καὶ ἔρχεται ἐδῶ ὄχι ὡς ἀρχιερέας τῶν θυομένων, αὐτῶν ποὺ εἶναι γιὰ θυσία, ἀλλὰ ἀρχιερέας τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, τὰ ὁποῖα μόνον αὐτὸς ἐξουσιάζει. Μέλλοντα ἦταν γιὰ τὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Μὲ τὴν ἐνανθρώπησι τοῦ Λόγου ἔγιναν παρόντα ποὺ θὰ ὁλοκληρωθοῦν μὲ τὴν δεύτερη παρουσία τοῦ Κυρίου. Ἦρθε “διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ’ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως ”. Σκηνὴ εἶναι τὸ ἀνθρώπινο σῶμα. Ὁ Χριστὸς ἦρθε μὲ σῶμα. Καὶ πάλι ὁ ἅγιος Χρυσόστομος τονίζει· “Ἰδοὺ πῶς εἶναι ἀνώτερη ἡ σκηνὴ μὲ τὴν ὁποία ἦρθε ὁ Χριστὸς. Δὲν θὰ ἦταν ἐκ Πνεύματος ἐὰν τὴν ἔκαμνε ἄνθρωπος. Δὲν ἦταν ἀπὸ αὐτὴν τὴν κτίσι, δηλαδὴ δὲν ἦταν ἀπὸ τὰ ὑλικὰ αὐτῆς τῆς κτίσεως ἀλλὰ ἀπὸ πνευματικά, διότι ἐκ Πνεύματος ἔγινε ἁγίου”. Καὶ συμπληρώνει· “Βλέπεις ὅτι καὶ σκηνὴ καὶ καταπέτασμα καὶ οὐρανὸ καλεῖ τὸ σῶμα”.
Αὐτὸ ἰσχύει μόνον γιὰ τὸν ἀρχιερέα Χριστὸ καὶ ὄχι γιὰ τοὺς ἀρχιερεῖς τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ. Οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ἔκαμναν θυσίες μὲ τὸ αἷμα τῶν τράγων καὶ τῶν μόσχων, καὶ μὲ αὐτὸ τὸ αἷμα εἰσέρχονταν στὰ Ἅγια. Ὁ Χριστὸς δὲν θυσιάζει τράγους καὶ μόσχους, οὔτε χρειάζεται αἷμα ζώων γιὰ νὰ εἰσέλθη στὰ Ἅγια. Θυσιάζεται ὁ ἴδιος καὶ προσφέρει θυσία τὸ δικό του αἷμα, καὶ μὲ τὸ δικό του αἷμα εἰσέρχεται εἰς τὰ Ἅγια. Αὐτὸς εἶναι “ὁ ἀμνὸς ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου”. Γι’ αὐτὸ εἶπε ὅτι εἰσῆλθε μὲ τὴν μείζονα καὶ τελειότερη σκηνὴ στὰ Ἅγια. Καὶ ἐνῶ οἱ ἀρχιερεῖς μιὰ φορὰ τὸν χρόνο εἰσέρχονταν στὰ Ἅγια μὲ τὸ αἷμα τῶν ζώων, ὁ Χριστός “διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια”. Μιὰ φορὰ ἔγινε ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐξασφάλισε τὴν αἰώνια λύτρωσι γιὰ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος.
Καὶ αὐτὸ εἶναι φυσικό, κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, διότι λέγει στὴν συνέχεια· “Ἐὰν τὸ αἷμα τῶν τράγων καὶ ταύρων καὶ ἡ ἀνακατωμένη με νερὸ στάχτη τῆς δαμάλεως ποὺ καιγόταν στὴν θυσία, ὅταν ράντιζε τοὺς μολυσμένους, τοὺς ἔδινε κάποιο ἁγιασμὸ καὶ καθαρότητα στὸ σῶμα, πόσο περισσότερο τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ; Ὁ ὁποῖος μὲ τὸ ἑνωμένο μαζί του ἅγιο Πνεῦμα προσέφερε θυσία τὸν ἑαυτό του, ποὺ ἦταν ἀμόλυντος καὶ ἀπαλλαγμένος τελείως ἀπὸ κάθε ἁμαρτία. Αὐτὸς θὰ καθαρίσει τὴν συνείδησί σας ἀπό νεκρῶν ἔργων, δηλαδὴ ἀπὸ τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας, καὶ θὰ σᾶς δώση παρρησία νὰ λατρεύετε μὲ ὀρθὸ τρόπο τὸν ζῶντα Θεό”. Πάνω σὲ αὐτὰ σχολιάζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος καὶ λέγει· “Ὥστε ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα σὲ μᾶς τοὺς χριστιανούς. Εἶναι ὅλα ζῶντα καὶ ἀληθινά. Ἐκεῖνα δὲ στοὺς Ἰουδαίους εἶναι καὶ νεκρὰ καὶ ψευδῆ. Καὶ αὐτὸ εἶναι φυσικό”.
Στὴν συνέχεια κηρύττει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος· “Κανένας νὰ μὴν εἰσέρχεται ἐδῶ ἔχοντας νεκρὰ ἔργα. Διότι ἐὰν δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ εἰσέρχωνται ὅσοι ἀκουμποῦσαν πάνω σὲ νεκρὸ σῶμα, πολὺ περισσότερο ὅσοι ἔχουν νεκρὰ ἔργα δὲν ἐπιτρέπεται νὰ εἰσέρχωνται, διότι εἶναι μολυσμὸς χειρότερος. Νεκρὰ δὲ ἔργα εἶναι ὅσα δὲν ἔχουν ζωὴ μέσα τους καὶ ἀποπνέουν δυσωδία. Καὶ ὅπως τὸ νεκρὸ σῶμα δὲν ἔχει καμμία αἴσθησι, εἶναι ἄχρηστο καὶ στενοχωρεῖ ὅσους τὸ πλησιάζουν, ἔτσι καὶ ἡ ἁμαρτία πληγώνει κατ’ εὐθεῖαν τὸ λογιστικὸ τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὲν ἀφήνει τὴν διάνοια νὰ ἠρεμῆ, ἀλλὰ θορυβεῖ καὶ ταράσσει. Κάθε μολυσματικὴ ἀρρώστεια διαφθείρει τὰ σώματα. Τέτοια εἶναι ἡ ἁμαρτία. Εἶναι ἀκόμη χειρότερη καὶ πιὸ ἐπικίνδυνη ἀπὸ τὸν λοιμό, διότι δὲν μολύνει τὸν ἀέρα καὶ τὰ σώματα, ἀλλὰ πληγώνει ἄμεσα τὴν ψυχή”.
Ὁ Κύριός μας, ἀδελφοί, μὲ τὴν ὑπεροχικὴ ἀρχιεροσύνη του, ποὺ δὲν ἔχει καμμία σχέσι μὲ τὴν Ἰουδαϊκή, προσέφερε τὸν ἑαυτό του θυσία. Ἔτσι ἐξασφάλισε μὲ τὴν θυσία του αἰώνια λύτρωσι στὸν ἄνθρωπο. Μὲ τὸ αἷμα του καθαρίζει τὴν συνείδησι ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ μᾶς ἱκανώνει νὰ λατρεύωμε σωστὰ τὸν ζῶντα Θεό. Πρὸς αὐτὴν τὴν κατάστασι μᾶς ὁδηγεῖ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία πάντοτε, ἰδιαιτέρως ὅμως τώρα κατὰ τὴν περίοδο τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης τεσσαρακοστῆς. Μᾶς καλεῖ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ νεκρὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας καὶ μᾶς παρουσιάζει καὶ ἐξαίρετα ὑποδείγματα ἀνθρώπων, τῶν ὁποίων ἔσβησε τὰ ἁμαρτήματα ἡ θυσία καὶ τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου. Δεῖτε τὴν περίπτωσι τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, τὴν ὁποία σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει γιὰ νὰ παραδειγματισμοῦμε ἀπὸ τὴν μετάνοια της. Γιὰ τὴν θυσία τοῦ Κυρίου δὲν ὑπάρχει περιορισμός. Δὲν ὑπάρχει οὔτε πλῆθος οὔτε βαρύτητα ἁμαρτιῶν τὶς ὁποῖες νὰ μὴν μπορῆ νὰ σβήση τὸ αἷμα τοῦ Ἰησοῦ. Γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής· “Τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας”. Μᾶς καθαρίζει ἀπὸ κάθε ἁμαρτία χωρὶς καμμία ἐξαίρεσι. Ἀπόδειξις εἶναι ἡ περίπτωσις τῆς ὁσίας Μαρίας. Αὐτὴ δίδει καὶ σὲ ὅλους ἐμᾶς ἐλπίδα καὶ δύναμι νὰ βαδίζωμε τὸν δρόμο τῆς μετανοίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου