ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Πρξ 1,1-8)
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
“Ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρις ἐστὶ πανηγύρεων” ἡ σημερινὴ πανευφρόσυνος ἡμέρα, ἡ μεγάλη τοῦ Πάσχα. Ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίου κατετρόπωσε τόν “ἔσχατο ἐχθρό”, τὸν θάνατο, καὶ χάρισε σὲ μᾶς τὴν οὐράνια βασιλεία. Ἀποτελεῖ δὲ κέντρο, ἀφετηρία καὶ τέρμα ὅλης τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀπὸ σήμερα ἀρχίζουν τὰ εὐαγγελικὰ ἀναγνώσματα ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννη εὐαγγέλιο καὶ τὰ ἀποστολικὰ ἀπὸ τὸ βιβλίο Πράξεις Ἀποστόλων μέχρι τὴν Πεντηκοστή.
Στὸ πρῶτο Πραξαποστολικὸ ἀνάγνωσμα γίνεται λόγος γιὰ τὸν ἀναστημένο Κύριο. Καὶ ἀσφαλῶς δὲν εἶδε μάτι ἀνθρώπου τὸν Κύριο νὰ ἀνασταίνεται καὶ οὔτε ἦταν αὐτὸ δυνατό. Ὅμως ὁ ἴδιος ὁ ἀναστημένος Κύριος ἔκανε τὶς ἐμφανίσεις του μὲ τὶς ὁποῖες βεβαίωσε τοὺς μαθητές του γιὰ τὴν ἀνάστασί του καὶ τὴν νίκη του κατὰ τοῦ θανάτου. Γράφει ὁ Λουκᾶς· “Οἷς (μαθηταῖς) παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ”. Μέσα σὲ λίγες λέξεις περιέχεται ἡ πίστις μας γιὰ τὴν ἀνάστασι τοῦ Κυρίου. Ἀναστήθηκε καὶ παρουσίασε τὸν ἑαυτό του ζωντανό, ὕστερα ἀπὸ τὸ σωτήριο πάθος του, καὶ ἔδωσε πολλὲς ἀποδείξεις, ὅτι ἦταν πράγματι ζωντανός. Γιὰ σαράντα ἡμέρες παρουσιαζόταν σὲ αὐτοὺς καὶ τοὺς δίδασκε γιὰ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Οἱ ἐμφανίσεις τοῦ Κυρίου μετὰ τὴν ἀνάστασί του ἀποτελοῦν γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας τὴν βεβαίωσι τῆς ἀναστάσεως. Ἐμφανίζεται, ὅπως γράφει τὸ κείμενο, ζωντανός “ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις”. Εἶναι πολλὲς οἱ ἀποδείξεις ποὺ βεβαιώνουν τὴν ἀνάστασι. Αὐτὲς τὶς ἀποδείξεις δὲν τὶς δημιουργοῦμε, δὲν τὶς κατασκευάζουμε ἐμεῖς, ἀλλὰ μᾶς τὶς παρέχει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος.
Εἶναι πολὺ σημαντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι μετὰ τὴν ἀνάστασί του δὲν ἀναλαμβάνεται εὐθὺς στοὺς οὐρανούς, ἀλλὰ παραμένει ἐδῶ κάτω στὴν γῆ γιὰ σαράντα ὁλόκληρες ἡμέρες. Σημειώνεται στὰ πατερικὰ κείμενα ὅτι ἂν ὁ Κύριος ἀναχωροῦσε ἀμέσως θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθῆ ἡ ἀνάστασις ἕνα ὄνειρο ἢ μία φαντασία, διότι αὐτὰ εἶναι ποὺ διαρκοῦν ἐλάχιστο χρόνο. Σὲ καμμία ὅμως περίπτωσι δὲν μπορεῖ νὰ διαρκῆ ἕνα ὄνειρο ἢ μία φαντασία σαράντα ἡμέρες. Ἔτσι παρατείνει τὴν ἐδῶ παρουσία του μέχρι νὰ βεβαιωθοῦν οἱ μαθητές του ὅτι πραγματικὰ ἀναστήθηκε καὶ βρίσκεται ζωντανὸς ἀνάμεσά τους.
Ἐμφανίζεται δὲ σὲ διαφορετικοὺς τόπους. Ἐμφανίζεται στὸ ὑπερῶο ὅπου εἶναι συγκεντρωμένοι οἱ μαθητές του, καὶ μάλιστα ἡ ἐπίσκεψίς του γίνεται “κεκλεισμένων τῶν θυρῶν”. Ἐμφανίζεται στὸ χῶρο τοῦ κήπου ὅπου ἦταν ὁ ἄδειος τάφος του. Ἐμφανίζεται καθ’ ὁδὸν πρὸς Ἐμμαούς. Ἐμφανίζεται στό “ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς”. Ἐμφανίζεται στὴν Γαλιλαία τὴν ὥρα ποὺ οἱ μαθητές του ἤδη εἶχαν γυρίσει στὴν ἐπαγγελματικὴ τους ἀσχολία, δηλαδὴ τὴν ἁλιεία.
Τὰ τεκμήρια τοῦ ἀναστημένου Ἰησοῦ εἶναι πολλά. Πέρα ἀπὸ τὴν διάρκεια τῶν σαράντα ἡμερῶν καὶ τῶν διαφορετικῶν τόπων ἐμφανίσεως, εἶναι σημαντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι διαφέρει καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν προσώπων ἐνώπιον τῶν ὁποίων “ὀπτάνεται”, ἐμφανίζεται, ὁ Κύριος. Οἱ μαθητές του, οἱ ὁποῖοι τὸν εἶδαν τὴν πρώτη ἡμέρα ἦταν οἱ δέκα, χωρὶς τὸν Ἰούδα τὸν Ἰσκαριώτη καὶ τὸν Θωμᾶ. Μετὰ ὀκτὼ ἡμέρες τὸν εἶδαν οἱ ἔνδεκα. Στὸν δρόμο πρὸς Ἐμμαοὺς ἦσαν δύο. Στὸν κῆπο ἐμφανίσθηκε μία φορὰ μόνον στὴν Μαρία τὴν Μαγδαληνή, καὶ μετὰ ἐμφανίσθηκε καὶ σὲ ὁμάδα Μυροφόρων γυναικῶν. Ὅταν ἐμφανίσθηκε στὴν παραλία τῆς Γαλιλαίας ἦσαν παρόντες ὅλοι οἱ ἁλιεῖς μαθητές. Οἱ μάρτυρες εἶναι πολλοί.
Ἐπὶ πλέον ὁ ἀναστημένος Κύριος δὲν κάνει ἁπλῶς ἐμφάνισι, ἔστω γιὰ πολλὲς ἡμέρες, σὲ διαφορετικοὺς τόπους καὶ πλῆθος προσώπων, ἀλλὰ στὶς ἐμφανίσεις του παρέχει τὸν ἑαυτό του στὴν διάθεσι τῶν μαθητῶν του νὰ τὸν ψηλαφήσουν, νὰ βεβαιωθοῦν, καὶ μὲ τὴν αἴσθησι τῆς ἀφῆς. Καὶ ὄχι μόνον. Κάθεται μαζί τους καὶ τρώει. Ἔφαγε ὁ Κύριος μαζὶ μὲ τοὺς μαθητές του καὶ μετὰ τὴν ἀνάστασί του “ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος καὶ ἀπὸ μελισσίου κηρίου”. Ἔφαγε ψητὸ ψάρι καὶ μελισσόκηρο. Ὅλα αὐτὰ βεβαιώνουν ὅτι ὁ Κύριος ἀναστήθηκε ὄντως καὶ συνεχίζει μὲ τοὺς μαθητές του νά “συναλίζεται”, νὰ συναναστρέφεται καὶ νὰ συντρώγη, ὅπως, γιὰ τρία περίπου χρόνια, ἔκαμνε καὶ πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος.
Ἰδιαιτέρως πρέπει νὰ προσέξωμε τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἀναστημένος Κύριος καὶ μετὰ τὴν ἀνάστασί του συναναστρέφεται τοὺς μαθητές του καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ τοὺς διδάσκη, ὅπως καὶ πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος. Τονίζει ὁ Λουκᾶς τό· “δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ”. Διδάσκει, ἐξηγεῖ, ἀποκαλύπτει ὅλα τὰ σχετικὰ μὲ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ καὶ οἱ μαθητὲς συνομιλοῦν, καὶ ἐρωτοῦν τὸν Κύριο καὶ μάλιστα ζητοῦν περισσότερες πληροφορίες πάλι γιὰ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Λίγο πιὸ κάτω στὸ κείμενο καταγράφεται ἡ ἐρώτησις ποὺ κάνουν οἱ μαθητές. Ρωτοῦν· “Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις τὴν βασιλείαν τῷ Ἰσραήλ”;
Γιὰ τὴν ἀρχὴ τοῦ διδακτικοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου μας, τότε ποὺ ἐγκαταστάθηκε στὴν Καπερναοὺμ μετὰ τὴν βάπτισί του, σημειώνει ὁ εὐαγγελιστής· “Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· Μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν”. Ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸ πάθος ὁ ἀναστημένος Κύριος πάλι λέγει “περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ”. Αὐτὸ εἶναι τὸ κεντρικὸ θέμα τῆς διδασκαλίας του. Εἶναι πιὰ φανερὸ ὅτι ὁ Κύριος ἦρθε ἐδῶ κάτω στὴν γῆ νὰ ἐγκαθιδρύση τὴν βασιλεία του τὴν αἰώνιο, στὴ ὁποία μᾶς προσκαλεῖ ἐμᾶς, γιὰ νὰ γίνωμε πολῖτες της.
Αὐτὸ τώρα εἶναι δυνατό. Ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίου ἄνοιξε τὸν δρόμο γιὰ τὴν εἴσοδό μας στὴν οὐράνια βασιλεία. Τώρα μὲ τὴν ἀνάστασι νικήθηκε ὁ θάνατος. Ὁ θάνατος τοῦ Κυρίου σήμανε τὸ τέλος τῆς ἐξουσίας τοῦ θανάτου πάνω στὸν ἄνθρωπο. Πλέον “μηδεὶς φοβείσθω τὸν θάνατον· ἠλευθέρωσε γὰρ ἡμᾶς τοῦ Σωτῆρος ὁ θάνατος”. Καὶ συμπληρώνει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος· “Ὁ θάνατος ἐπικράνθη, κατηργήθη, ἐνεπαίχθη, ἐνεκρώθη, καθῃρέθη, ἐδεσμεύθη”. Γεμίζει τὸν ἀέρα μία ἰαχὴ θριάμβου· “Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; Ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος”;
Ὁ Κύριος κήρυξε τὴν βασιλεία του, θυσιάσθηκε, θανατώθηκε καὶ ἀναστήθηκε. “Ὁ Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο”. Ὁ Χριστὸς προηγεῖται καὶ ἐμεῖς ἀκολουθοῦμε στὴν ἀνάστασι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου