ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 09.02.2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ  (Β΄ Τιμ 3,10-15)

Ὀφείλομε νὰ δοξάσωμε τὸν ἅγιο Θεό, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀνέχεται, καὶ μᾶς ἐπιτρέπει γιὰ ἄλλη μία φορὰ στὴν ζωή μας, νὰ μποῦμε καὶ νὰ ζήσωμε τὴν εὐλογημένη καὶ κατανυκτικὴ περίοδο τοῦ Τριῳδίου. Ὁ κύκλος τῶν κινητῶν ἑορτῶν τοῦ Τριῳδίου ἀρχίζει σήμερα, Τελώνου καὶ Φαρισαίου, κορυφώνεται στὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, καὶ κλείνει, ἡ μετά τὸ Πάσχα περίοδος τοῦ Πεντηκοσταρίου, τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγιων Πάντων.

Τὸ Τριῴδιο μᾶς προετοιμάζει γιὰ τὸ Πάσχα, πνευματικὰ ἀλλὰ καὶ ὑλικά, ψυχικὰ καὶ σωματικά. Αὐξάνονται οἱ ἀκολουθίες στοὺς ναούς. Μακραίνει ἡ διάρκεια τῶν ἀκολουθιῶν. Ὁ ἔλεγχος τῶν τροφῶν στενεύει, ἡ νηστεία γίνεται αὐστηρότερη καὶ οἱ ἡμέρες τῶν νηστειῶν, σὲ σχέσι μὲ τὶς ἄλλες σαρακοστές, εἶναι περισσότερες. Μὲ λίγα λόγια, μπαίνομε σὲ περίοδο ἔντονης πνευματικῆς προσπάθειας, ποὺ γίνεται, μερικὲς φορές, σκληρὴ δοκιμασία. Ὅσο ὅμως πιὸ ἔντονος εἶναι ὁ ἀγῶνας, τόσο αὐξάνουν καὶ οἱ “ἐνισχύσεις”, δηλαδὴ τὰ μέσα ποὺ μᾶς παρέχει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία γιὰ νὰ φθάσωμε καὶ νὰ ἑορτάσωμε “ἀξίως τό τε σταυρώσιμον καὶ ἀναστάσιμον Πάσχα”.

Ἂς δοῦμε τὸν ἀπόστολο τῆς πρώτης αὐτῆς Κυριακῆς τοῦ Τριῳδίου. Θὰ διαπιστώσουμε ὅτι μᾶς δίνει τὴν πρώτη βοήθεια καὶ ἐνίσχυσι ποὺ μᾶς χρειάζεται. Ἐμεῖς παίρνομε δύναμι ἀπὸ τὸ παράδειγμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ὁ Παῦλος θυμίζει στὸν μαθητή του Τιμόθεο τὶς δοικιμασίες ποὺ πέρασε στὴν Ἀντιόχεια, στὸ Ἰκόνιο καὶ στὰ Λύστρα. Τὰ παθήματα τοῦ Παύλου εἶναι γνωστὰ στὸν Τιμόθεο, γι’ αὐτὸ τοῦ λέγει συνοπτικά· “Οἷά μοι ἐγένοντο”, δηλαλὴ πόσα καὶ τὶ εἴδους παθήματα πέρασα. Καὶ στὴν συνέχεια συπληρώνει· “Οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα”, δηλαδὴ πόσους διωγμοὺς ὑπέφερα. Ἕνας Παῦλος δοκιμάζεται, παθαίνει, ὑποφέρει. Καὶ εἶναι αὐτὸς ποὺ τὸν διάλεξε ὁ Κύριος γιὰ νὰ γίνη ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν. Κοντὰ ὅμως στὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις ἔχει μία ἄλλη θαυμαστὴ ἐμπειρεία· “Καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος”, δηλαδὴ ἀπὸ ὅλες τὶς δύσκολες καὶ κρίσιμες στιγμὲς ὁ Κύριος μὲ ἔσωσε. Ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι μιὰ κάποια διδασκαλία ἢ φιλοσοφία, ἀλλ’ εἶναι ἡ καθημερινὴ πρακτική, εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ Παύλου, εἶναι ὅσα βιώνει σὲ κάθε λεπτὸ τῆς ζωῆς του. Ἔρχονται καὶ ἔχει τὶς δοκιμασίες του, ἀλλ’ ἔρχεται καὶ ἡ λύσις τῶν προβλημάτων ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο. Ὁ Παῦλος ἀπὸ μόνος του τίποτε δὲν μποροῦσε νὰ καταφέρη. Οἱ δυσκολίες, ποὺ δοκιμάζει, ἀνθρωπίνως εἶναι ἀνυπέρβλητες. Βλέπει ὅμως σὲ κάθε στιγμὴ τὴν σωτήρια ἐπέμβασι τοῦ Κυρίου. Αἰσθάνεται τὴν λυτρωτικὴ καὶ σωτήρια παρουσία του. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει σὲ κάθε πειρασμό. Τὸ τονίζει αὐτὸ ὅταν σημειώνει ἐκεῖνο τό “ἐκ πάντων”, δηλαδὴ ἀπὸ ὅλες ἀνεξαιρέτως τὶς δοκιμασίες μὲ ἔσωσε ὁ Κύριος.

Ὁ ἀπόστολος δὲν τὰ γράφει αὐτὰ γιὰ νὰ ἐπιδειχθῆ καὶ νὰ καυχηθῆ. Τὰ γράφει γιὰ νὰ γίνουν σὲ μᾶς ὁδηγὸς ζωῆς. Δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος στὴν γῆ ποὺ νὰ μὴν δοκιμάζεται. Πολὺ περισσότερο ἰσχύει αὐτὸ γιὰ τὸν πιστό. Διότι λέγει στὴν συνέχεια ὁ Παῦλος· “Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται”. Αὐτὴν τὴν δήλωσι τοῦ ἀποστόλου ἐμεῖς πρέπει νὰ τὴν λάβωμε πολὺ σοβαρὰ ὑπ’ ὄψι μας, διότι γιὰ μᾶς εἶναι γραμμένη, σὲ ἐμᾶς ἀπευθύνεται. Ἀφοῦ μίλησε γιὰ τὴν δική του περίπτωσι τώρα στρέφει τὸν λόγο καὶ ἀπευθύνεται στοὺς πιστούς, καὶ μᾶς προειδοποιεῖ. Ὅσοι θέλουν νὰ ζήσουν μὲ εὐσέβεια σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ θὰ διωχθοῦν, θὰ δοκιμασθοῦν θὰ πειρασθοῦν. Σημειώνει δὲ χαρακτηριστικὰ καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἑρμηνεύοντας τὸ χωρίο· “Τὶ, τὰ λέγω αὐτὰ μόνο γιὰ μένα; Ὄχι, ἀλλ’ ὁ καθένας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ θέλουν νὰ ζήσουν μὲ εὐσέβεια θὰ διωχθοῦν. Καὶ διωγμοὺς ἐδῶ ὀνομάζει τὶς θλίψεις καὶ τοὺς πόνους. Καὶ δὲν εἶδα ἄνθρωπο νὰ πορεύεται τὸν δρόμο τῆς ἀρετῆς χωρὶς νὰ ἔχη λύπη, θλίψεις, πόνους, πειρασμούς”. Καὶ τὸ ἐξηγεῖ γιατὶ συμβαίνει αὐτό. Λέγει· “Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γίνεται διαφορετικά, ἀφοῦ πορεύεται τὴν στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδό; Ἐξ ἄλλου αὐτὸς ἄκουσε τὸν Κύριο νὰ λέγη· Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε”. Στὸν κόσμο αὐτὸ θὰ ἔχετε θλίψεις εἶπε ὁ Κύριος, ὅμως συγχρόνως συμπλήρωσε καὶ εἶπε· “Νὰ ἔχετε θάρρος, διότι ἐγὼ νίκησα τὸν κόσμο”. Νὰ γιατὶ λέμε καὶ ἐμεῖς σήμερα ὅτι, μόνον ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι αὐτὸς ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς βγάλη ἀπὸ τὶς δοκιμασίες, νὰ μᾶς δώση δύναμι νὰ νικήσωμε τὶς θλίψεις. Εἶναι αὐτὸς ποὺ νίκησε τὸν κόσμο καὶ ὅλα τὰ κακὰ τοῦ κόσμου.

Ὅλη ἡ ζωὴ τῶν πιστῶν εἶναι ἀγώνας. Ὁ περίφημος ἐκεῖνος Ἰὼβ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶπε· “Πειρατήριον ὁ βίος ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς”. Δοκιμασία εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου πάνω στὴν γῆ. Πολὺ περισσότερο, πιὸ ἔντονη εἶναι, ἢ πρέπει νὰ εἶναι, τώρα ποὺ μπήκαμε στὸ Τριῴδιο. Λέγει ὁ Χρυσόστομος· “Πάλιν τὰ παρόντα ἀγών, πόλεμος, θλῖψις, στενοχωρία, πειρατήριον, τῶν ἀγώνων τὸ στάδιον”.

Ἀκόμα γνωρίζομε ὅτι, ὅσοι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἀσχολοῦνται καὶ εἰδικεύονται μὲ τὸν ἀθλητισμό, ὑποβάλλονται σὲ πολλὲς δοκιμασίες, σὲ ὑπερβολικοὺς κόπους. Μπαίνουν σὲ ἀναρίθμητες στερήσεις καὶ περιορισμοὺς τῶν ἀνέσεων, τῶν διασκεδάσεων. Ἐφαρμόζουν σκληρὲς δίαιτες. Καὶ ἂν τὰ κάνουν ὅλα αὐτά, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν ὑλικό, φθαρτὸ καὶ πρόσκαιρο βραβεῖο, ἐμεῖς οἱ πιστοί, γιατὶ νὰ μὴν ὑποστοῦμε θλίψεις καὶ δοκιμασίες, κόπους καὶ πόνους, προκειμένου νὰ ἐπιτύχωμε βραβεῖα ἄφθαρτα καὶ αἰώνια; Οἱ ἀσχολούμενοι μὲ τὰ σώματα “πάντες μὲν τρέχουσιν, εἷς δὲ λαμβάνει τὸ βραβεῖον”. Οἱ πιστοὶ μὲ βοηθὸ τὸν νικητὴ τοῦ κόσμου Κύριον πάντες λαμβάνουν τὸ βραβεῖο. Ἀκούσαμε τὸν Παῦλο νὰ τὸ λέγη· Δὲν μένει παρὰ νὰ μοῦ δοθῆ τὸ στεφάνι τῆς δικαιοσύνης, ποὺ θὰ μοῦ τὸ ἀποδώσει ὁ Κύριος κατὰ τὴν ἡμέρα ἐκείνη. Τὸ στεφάνι αὐτὸ τὸ δικαιοῦνται καὶ ὅλοι ὅσοι ἔχουν ἀγαπήσει τὴν ἐπιφάνεια τοῦ Κυρίου.

Τὸ κατανυκτικὸ Τριῴδιο εἶναι μία ἀκόμη εὐκαιρία νὰ δείξωμε τὴν ἀγάπη μας στὸν Κύριο. Θὰ μᾶς κοστίσει, θὰ κουρασθοῦμε, θὰ πονέσουμε, θὰ δοκιμασμοῦμε. Ἀλλὰ μὲ τὴν χάρι καὶ βοήθεια τοῦ Κυρίου θὰ διανύσουμε τὴν περίοδο αὐτὴ ἀγωνιζόμενοι. Ἡ Ἐκκλησία μας αὐτὴν τὴν περίοδο ἁπλώνει μπροστά μας πολλὲς χάρες. Κοπιάζομε καὶ ἐπιμένομε στὸν ἀγῶνα. Προσμένομε τὸν θρίαμβο τῆς ζωῆς κατὰ τοῦ θανάτου. Θρηνοῦμε γιὰ τὶς πτώσεις μας, ἀλλὰ καὶ χαιρόμαστε γιὰ τὴν ἄφεσι ποὺ μᾶς χαρίζει ἡ βίωσις τῆς μετανοίας. Ἡ χαρμολύπη εἶναι μοναδικό βίωμα μέσα στὴν Ἐκκλησία, εἶναι μέρος τοῦ Τριῳδίου. Εἶναι ἡ χαρὰ τῆς νίκης.