ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16.02.2014

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΣΩΤΟΥ (Α΄ Κορ,12-20)

Τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου ἀκολουθεῖ ἡ Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου, στὴν σειρὰ τοῦ Τριῳδίου. Στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας τονίζονται πολλὰ θέματα, ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ τὰ θίξωμε ὅλα. Γι’ αὐτὸ πάλι ἐπιλογὴ θὰ κάνομε καὶ θὰ ἀναπτύξωμε τὸ πρῶτο θέμα.

Λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στοὺς Κορινθίους, ἀλλὰ καὶ πρὸς ὅλους τοὺς πιστοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν· “Πάντα μοι ἔξεστιν. ἀλλ’ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος”. Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Παύλου, ποὺ λέγει ὅτι, ὅλα μοῦ ἐπιτρέπονται καὶ μπορῶ νὰ τὰ κάνω, ὅμως ὅλα δὲν μὲ συμφέρουν, ὅλα μοῦ εἶναι δυνατά, ἀλλὰ δὲν θὰ ἐπιτρέψω σὲ τίποτε νὰ μὲ ὑποτάξη, αὐτὸς ὁ λόγος μὲ συγκινεῖ ἰδιαιτέρως, καὶ θὰ ἤθελα νὰ τὸν ὑπογραμμίσω.

Στὰ λόγια αὐτὰ φανερώνεται τὸ μεγαλεῖο τῆς πίστεώς μας, ἡ μεγαλοσύνη τοῦ Θεοῦ μας, ὁ ὁποῖος ἐνῶ εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός, ὁ παντοδύναμος καὶ μόνος ἐξουσιαστὴς τῶν πάντων, μᾶς ἀφήνει παντελῶς ἐλεύθερους νὰ ἀποφασίζωμε μόνοι μας γιὰ τὰ πάντα. Μᾶς ἔπλασε καὶ μᾶς ἄφησε νὰ ἀποφασίσωμε ἐμεῖς μόνοι μας καὶ ἀπολύτως ἐλεύθερα νὰ τὸν ἀπόδεχθοῦμε ἢ νὰ τὸν ἀπορρίψωμε. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ πιστέψη ἐξαναγκαζόμενος. Καὶ στὸ ἐλάχιστο δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν δική μας ἀπόφασι τὸ μεγαλεῖο του. Αὐτὸς ὑπάρχει στοὺς αἰῶνες ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν δική μας πίστι. Εἴτε τὸν πιστεύομε εἴτε ὄχι αὐτὸς εἶναι ὁ Θεός, καὶ μᾶς θέλει ἐμᾶς ἐλεύθερους, καὶ μᾶς δίνει τὴν δυνατότητα νὰ τὸν ἀπορρίπτομε. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο του, ἀλλὰ καὶ ἡ δική μας εὐθύνη. Σὲ ἕνα τροπάριο ὁ θεοφώτιστος ὑμνογράφος λέγει· “Ἕκαστος ἐκ τῶν ἰδίων ἔργων ἢ δοξασθήσεται ἢ κατακριθήσεται”. Μᾶς χάρισε ὁ Θεὸς τὴν ἐλευθερία, ἀλλὰ μᾶς ἔκανε ὑπευθύνους. Γιὰ πράξεις, ποὺ κάνομε κάτω ἀπὸ ἐξαναγκασμό, δὲν εὐθυνόμαστε. Εὐθύνη ἔχομε ὅταν ἐμεῖς μόνοι μας καὶ ἐλεύθερα ἀποφασίζομε.

Ὅλα, λοιπόν, μοῦ ἐπιτρέπονται καὶ ἔχω τὴν δυνατότητα νὰ κάνω. Ἐδῶ εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἐλευθερία μου. Ὅμως αὐτὰ ποὺ μοῦ ἐπιτρέπεται νὰ κάνω δὲν μὲ συμφέρουν. Ἐδῶ εἶναι ἡ εὐθύνη μου. Εἶμαι ἐλεύθερος καὶ δὲν ὑπάρχει νόμος, γιὰ παράδειγμα, ποὺ νὰ μοῦ ἀπαγορεύη νὰ βγῶ γυμνὸς ἔξω ὅταν κάνει παγωνιά. Ὅμως δὲν μὲ συμφέρει διότι σίγουρα θὰ ἀρρωστήσω. Νὰ ἡ ἐλευθερία, νὰ καὶ ἡ εὐθύνη. Βέβαια ὁ ἀπόστολος ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν στάσι μας ἔναντι τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ μέλημα καὶ τὸ ἐνδιαφέρον του. Μᾶς λέγει ὅτι ἐλεύθερα μπορῶ νὰ κάνω ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, εἶμαι ἐλεύθερος νὰ ἁμαρτάνω, ὅμως αὐτὸ δὲν μὲ συμφέρει σὲ καμμία περίπτωσι. Δὲν ὑπάρχει ἁμαρτία ποὺ νὰ εἶναι μὲ τὸ μέρος μου, ποὺ νὰ μὲ συμφέρη. Δὲν μὲ συμφέρει οὔτε ἡ κλοπή, οὔτε ἡ ψευδορκία, ἡ πορνεία, ὁ φόνος. Μπορῶ βεβαίως νὰ διαπράξω αὐτὲς τὶς ἁμαρτίες, ὅμως δὲν μὲ συμφέρουν. Ξέρομε ὅτι ἡ στρατηγικὴ τοῦ διαβόλου παρουσιάζει τὴν κάθε ἁμαρτία, καὶ προσβολὴ τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, ὡς ὡραία, συμφέρουσα, ἡδονική, καὶ ὡς δικαίωμα. Τὸ κάνει αὐτὸ διότι θέλει νὰ μᾶς παγιδεύση. Καὶ ἐμεῖς, κάνοντας χρῆσι τῆς ἐλευθερίας μας, ἐπιλέγομε τὴν παράβασι, τὴν ἀνομία, τὴν ἁμαρτία. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἐμεῖς ἐλεύθερα ἐπιλέξαμε τὶς πράξεις μας, πρέπει νὰ ἀποδεχθοῦμε καὶ τὶς συνέπειες τῶν πράξεών μας. Ἡ εὐθύνη εἶναι δική μας καὶ οἱ συνέπειες ἐπίσης δικές μας.

Λέγει ἀκόμα ὁ Παῦλος ὅτι μπορῶ νὰ κάνω τὰ πάντα, ἀλλὰ δὲν θὰ ἀφήσω κανέναν καὶ τίποτε νὰ μὲ ἐξουσιάση. Ἐδῶ φαίνεται ἀκόμα περισσότερο ἡ εὐθύνη τῆς ἐλευθερίας μου. Διότι μπορῶ, παράδειγμα, νὰ καπνίζω, μοῦ ἐπιτρέπεται, ἀλλὰ δὲν θὰ ἀφήσω τὸ τσιγάρο νὰ μοῦ γίνη ἀφεντικὸ καὶ νὰ μὲ ἐξουσιάζη. Ἐλεύθερα κάνει κανεὶς τὸ κάπνισμα, ἀλλὰ σὲ ἐλάχιστο χρόνο ὁ καπνιστὴς γίνεται ἐξαρτημένος ἀπὸ τὴν νικοτίνη, δὲν μπορεῖ χωρὶς τσιγάρο, καὶ ἔτσι χάνει τὸ μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ, τὴν ἐλευθερία. Διότι ὁ καπνιστὴς εἶναι πλέον δοῦλος τοῦ τσιγάρου καὶ δὲν εἶναι ἐλεύθερος. Δὲν εἶναι τοῦ παρόντος νὰ ἀναφερθοῦν οἱ συνέπειες στὴν ὑγεία, στὸ περιβάλλον, στοὺς οἰκείους, στὴν οἰκογενειακὴ οἰκονομία. Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὶς συνέπειες, ποὺ εἶναι πολὺ τρομακτικές, ὁ καπνιστὴς δὲν εἶναι ἐλεύθερος, καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ βασικό, τὸ σημαντικό.

Τὸ ἴδιο ἰσχύει γιὰ ὅλες τὶς ἁμαρτίες στὶς ὁποῖες, δυστυχῶς, ὑποδουλωνόμαστε. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος καταγράφει λεπτομερῶς τὴν κατάντια τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ὑπηρετεῖ τὴν ἁμαρτία, καὶ ἐπιλέγει· “Ἐλευθερίαν αὐτοῖς ἐπαγγελλόμενοι, αὐτοὶ δοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς· ᾧ γάρ τις ἥττηται, τούτω καὶ δεδούλωται”.  Μὲ ἁπλοϊκὰ λόγια λέγει ὅτι, ὁ Θεὸς ὑπόσχεται στοὺς ἀνθρώπους ἐλευθερία, ἀλλ’ αὐτοὶ παραμένουν δοῦλοι τῆς φθορᾶς, διότι ἀπὸ ὅ,τι κάποιος ἔχει νικηθῆ, σὲ αὐτὸ εἶναι σκλαβωμένος. Νικήθηκες ἀπὸ τὸ τσιγάρο, εἶσαι δοῦλος τοῦ τσιγάρου, νικήθηκες ἀπὸ τὸ ποτὸ, εἶσαι δοῦλος τοῦ ἀλκοόλ, νικήθηκες ἀπὸ τὴν χαρτοπαιξία, εἶσαι δοῦλος τῶν χαρτιῶν. Δὲν χρειάζεται νὰ πάμε πιὸ πέρα, διότι ἐκεῖ εἶναι ξεκάθαρη ἡ ὑποδούλωσις, ἀφοῦ οἱ γνωστὲς οὐσίες ἤδη ὀνοματίζονται “ἐξαρτησιογόνες”, εἶναι θανατηφόρες καὶ δὲν συμφέρουν σὲ κανέναν.

Ἀδελφοί μου, διανύσαμε ἤδη μία ἑβδομάδα ἀπὸ τὸ εὐλογημένο καὶ κατανυκτικὸ Τριῴδιο. Τονίζομε ὅτι πρόκειται γιὰ περίοδο κατὰ τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἐντείνωμε τὴν προσπάθεια τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος. Στὴν Ἐκκλησία μας δὲν γίνεται τίποτε τυχαῖα, ἀλλ’ ὅλα εἶναι μὲ σοφία τακτοποιημένα. Καὶ ἡ ἐπιλογὴ τῶν ἀναγνωσμάτων ἔχει τὴν σημασία της.

Ἐπιλέγομε ἐλεύθερα μόνοι μας τὴν πίστι μας. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀναλαμβάνομε τὴν εὐθύνη γιὰ συνέπεια τῶν πράξεων μὲ τὴν πίστι μας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, μὲ ὅσα παρουσιάσαμε πιὸ πάνω, μᾶς συμβουλεύει νὰ κάνωμε σωστὴ χρῆσι τῆς ἐλευθερίας μας, γιὰ νὰ μὴν ὑποδουλωθοῦμε στὴν φθορὰ καὶ τὴν ἁμαρτία, σὲ κανένα πάθος. Δὲν τὸ λέγει ἔτσι ὡς μία προσταγή, ἀλλὰ ἔχει σοβαρὸ λόγο νὰ ἐπιμένη. Ποιὸς εἶναι ὁ λόγος; Νὰ, εἴμασταν σκλάβοι τῆς ἁμαρτίας, καὶ ὁ Κύριος μὲ τὸ αἷμα του μᾶς ἐξαγόρασε γιὰ νὰ εἴμαστε ἐλεύθεροι καὶ σωσμένοι. Νὰ μὴν ξαναπέσωμε στὴν σκλαβιὰ τῆς φθορᾶς καὶ τῆς ἁμαρτίας. Τονίζει, ὅπως ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, γιὰ τὴν ἐλευθερία μας· “Ἠγοράσθητε τιμῆς”, δηλαδὴ πληρώθηκε ἡ ἐλευθερία μας. Λύτρα εἶναι τὸ ἄχραντο αἷμα τοῦ Κυρίου μας. Μᾶς ἐλευθέρωσε ὁ Κύριος καὶ μᾶς ἔδωσε τὸ δικαίωμα, τὸ δῶρο, νὰ κάνωμε ὅ,τι θέλομε. Ἂς προσέξωμε νὰ μὴν καταχρασθοῦμε τὴν ἐλευθερία μας, ἀλλὰ μὲ τὴν ἐπιλογή μας νὰ δοξάζωμε τὸν Θεό.