ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΙΚΟΣΤΗ ΕΝΝΑΤΗ (Κολ 3,4-11)
Μακάρι νὰ εἴχαμε χρόνο καὶ χῶρο, μέσα σὲ ἕνα ἀπ’ ἄμβωνος κήρυγμα, νὰ παρουσιάσωμε ὅλη τὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε σήμερα. Ἐπειδὴ αὐτὸ δὲν εἶναι δυνατό, περιοριζόμαστε μόνο σὲ μία φρᾶσι τοῦ ἀποστόλου Παύλου· «Ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ». Ὅταν ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι ἡ ζωή μας καὶ ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς μας, φανερωθῆ ἔνδοξος κατὰ τὴν δευτέρα του παρουσία, τότε καὶ σεῖς μαζὶ μὲ αὐτὸν θὰ λάμψετε ἀπὸ δόξα.
Ἡ Ἐκκλησία μας πιστεύει καὶ διδάσκει μία ἀποκαλυμμένη ἀλήθεια γιὰ τὰ ἔσχατα. Καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ ἔλθη πάλι στὸν κόσμο. Ἡ δεύτερη αὐτὴ παρουσία του δὲν θὰ εἶναι σὰν τὴν πρώτη, ταπεινή, ἄδοξη καὶ ὑπὸ διωγμό, ἀλλὰ θὰ εἶναι ἔνδοξη, λαμπρὴ καὶ μὲ δύναμι. Μᾶς ἀποκάλυψε ἀκόμα ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καὶ τὸ ἔργο τὸ ὁποῖο θὰ κάνη. Θὰ ἔλθη νὰ κρίνη τὸν κόσμο καὶ νὰ ἀποδώση στὸν καθένα ὅ,τι τοῦ ἀξίζει, θὰ ἀποδώση δίκαιο. Μάλιστα ἀπὸ τοὺς εὐαγγελιστὲς εἶναι καταγραμμένα τὰ πρακτικὰ τῆς παγκόσμιας ἐκείνης δίκης. Αὐτὴ θὰ εἶναι καὶ ἡ τελευταία πρᾶξις τοῦ κόσμου μας, γιὰ νὰ ἀνατείλη ἡ «καινὴ κτίσις» μία νέα κάταστασις, ἕνας νέος κόσμος, ἡ ἔνδοξη καὶ ἀτελεύτητη βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τὸ μόνο ποὺ ἀγνοοῦμε εἶναι ὁ χρόνος. Τὶ θὰ γίνη, τὸ γνωρίζομε καλὰ. Πότε θὰ γίνη, αὐτὸ τὸ ἀγνοοῦμε παντελῶς. Τό «ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ» δὲν εἶναι μία ὑπόθεσις ἀλλὰ βεβαίωσις. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἐμεῖς πρέπει νὰ περιμένωμε τὴν δεύτερη παρουσία τοῦ Κυρίου, καὶ νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ τὴν ὑποδεχθοῦμε μὲ παρρησία.
Καὶ τοῦτο διότι μᾶς περιμένει δόξα λαμπρή, ἐφ’ ὅσον εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸν ἐρχόμενο Κύριο. Μέχρι τότε τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν εἶναι ἄγνωστο καὶ ἀφανές. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια ἡ ζωὴ τῶν πιστῶν εἶναι κρυμμένη μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ στὸν Θεό. Μὲ τὴν βάπτισι ὁ πιστὸς πεθαίνει κατὰ κόσμο καὶ ἐνδύεται τὸν Χριστό. Ἔτσι μένει κρυμμένη ἡ ζωή του. Καὶ θὰ φανερωθῆ μόνον ὅταν ἔρθη ὁ Χριστὸς ἔνδοξος κατὰ τὴν δεύτερη παρουσία του. Ἔνδοξη θὰ εἶναι ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ, καὶ παρομοίως ἔνδοξη θὰ εἶναι καὶ ἡ παρουσία τῶν πιστῶν.
Κόντα σὲ αὐτὰ ποὺ λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει μία πολὺ σημαντικὴ ἀλήθεια, ποὺ πρέπει νὰ προσέξωμε ἰδιαιτέρως. Γι’ αὐτὸ θὰ ἐπιμείνωμε στὴν συνέχεια. Γράφει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή μας.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ζωντανὸ ὂν. Ἡ ζωὴ ποὺ ἔχει ὁ ἄνθρωπος, δὲν εἶναι αὐθύπαρκτη, δηλαδὴ δὲν ὑπάρχει ἀπὸ μόνη της, οὔτε προέρχεται ἀπὸ τὴν τύχη. Ἡ ζωὴ προέρχεται ἀπὸ ζωή. Αὐτοζωὴ εἶναι μόνον ὁ Χριστός, μόνον αὐτὸς εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς ζωῆς. Τὸ διεκήρυξε ὅταν εἶπε· «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Ἑπομένως καὶ ἡ ζωὴ ποὺ ἔχει ὁ ἄνθρωπος προέρχεται ἀπὸ τὸν Χριστό, τὸν δημιουργὸ καὶ πλάστη τοῦ ἀνθρώπου. Σημειώνει ἡ ἁγία Γραφή· «Καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν». Ἔπλασε ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ χῶμα τῆς γῆς καὶ τοῦ φύσηξε στὸ πρόσωπο τὴν πνοὴ τῆς ζωῆς. Ἔτσι ἔγινε ὁ ἄνθρωπος πλᾶσμα μὲ ζωή. Χριστὸς ὁ Θεός μας εἶναι αὐτὸς ποὺ μᾶς ἔδωσε τὴν ζωή. Αὐτὸς εἶναι ἡ ζωή μας.
Ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ ἄνθρωποι πάνω στὴν γῆ ὀφείλομε τὴν ζωή μας στὸν Χριστό, διότι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὡς βιολογικὰ ὄντα, εἴμαστε δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. Ὅμως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δὲν ἀποδέχονται αὐτὴν τὴν ἀλήθεια. Δὲν ἀναγνωρίζουν τὸν Χριστὸ ὡς δημιουργὸ καὶ χορηγὸ τῆς ζωῆς τους, δὲ τὸν πιστεύουν καὶ δὲν τὸν θέλουν Θεό. Ἡ ἄρνησις κάποιων ἀνθρώπων ἀσφαλῶς δὲν σβήνει τὸν Θεό, οὔτε καταργεῖ τὸν Δημιουργό. Ὑπάρχει ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸν ἂν τὸν δέχονται ἢ ὄχι οἱ ἄνθρωποι. Γιὰ τοὺς πιστοὺς ὅμως ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος Θεὸς καὶ ὁ μόνος ποὺ δίνει τὴν ζωή. Ποὺ δίνει ὄχι μόνον τὴν ζωή, ὅπως τὴν ἔχουν ὅλοι οἱ ζωντανοί, ἀλλὰ ποὺ χαρίζει τὴν ἀναγεννημένη ζωή. Γιὰ τὴν ἀναγεννημένη ζωὴ μίλησε ὁ Χριστὸς στὸν κρυφὸ μαθητή του, τὸν Νικόδημο, ὅταν τοῦ εἶπε· «Ἂν δὲν γεννηθῆ κανεὶς ἀπὸ τὸν οὐρανό, δὲν μπορεῖ νὰ δῆ καὶ νὰ ἀπολαύση τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Καὶ ἐπειδὴ ὁ Νικόδημος δὲν κατενόησε τὸν λόγο τοῦ Κυρίου, ὅπως δυσκολευόμαστε καὶ ἐμεῖς νὰ κατανοήσωμε τὶς οὐράνιες ἀλήθειες, ὁ Χριστὸς διευκρίνησε καὶ εἶπε· «Κάθε τι ποὺ ἔχει γεννηθῆ κατὰ τρόπο φυσικὸ ἀπὸ τὴν σάρκα, εἶναι καὶ αὐτὸ σαρκικό, δηλαδὴ γεμᾶτο ἀτέλειες καὶ ἀδυναμίες. Καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἔχει γεννηθῆ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, εἶναι πνευματικὴ ὕπαρξις, ποὺ θὰ ἀπολαύση τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Ἐμεῖς οἱ πιστοὶ ἔχομε γεννηθῆ ἄνωθεν. Αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴν βάπτισί μας, ὅταν εἴμασταν νήπια. Καὶ σὲ μεγὰλη ἡλικία γίνεται, ὅταν πλέον συνειδητὰ μετέχομε στὴν πνευματικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν συνειδητὰ καὶ μὲ τὴν ἐλεύθερη βούλησί μας ζοῦμε τὰ σωτήρια μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας.
Μὲ τὴν ἀληθινὴ πίστι καὶ τὴν συνειδητὴ συμμετοχὴ στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἄνθρωποι μὲ ἀναγεννημένη ζωή, ἑτοιμαζόμαστε γιὰ τὴν αἰώνιο ζωή, ποὺ καὶ αὐτὴν μᾶς τὴν δίνει ὁ Χριστός. Καὶ αὐτὴν τὴν αἰώνιο ζωὴ τὴν δικαιοῦνται μόνον οἱ πιστοί. Γράφει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης· Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν βυθισμένο στὴν ἁμαρτία κόσμο, ὥστε παρέδωσε σὲ σταυρικὸ θάνατο τὸν μονογενῆ Υἱό του, γιὰ νὰ μὴν καταδικασθῆ σὲ αἰώνια ἀπώλεια ὁ καθένας ποὺ πιστεύει σὲ αὐτόν, ἀλλὰ νὰ ἔχη ζωὴ αἰώνιο. Τονίζει τὴν ἀλήθεια ὁ εὐαγγελιστὴς ὅτι ἔχουν ζωὴ αἰώνιο μόνον ὅσοι πιστεύουν στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Χριστό.
Οἱ ἀναγεννημένοι πιστοὶ χριστιανοὶ σὲ αὐτὴν τὴν ζωὴ μπορεῖ νὰ εἶναι διωκόμενοι, ἄσημοι, ἄγνωστοι, ἄδοξοι. Ἔρχεται ὅμως μὲ βεβαιότητα ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν ὁποία θὰ ἔλθη ὁ Χριστὸς μὲ δόξα καὶ τιμή, ἀλλὰ καὶ μὲ δύναμι καὶ ἐξουσία νὰ κρίνη τὸν κόσμο. Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ δεύτερη παρουσία τοῦ Χριστοῦ πάνω στὴν γῆ. Κατὰ τὴν ἡμέρα ἐκείνη ὅσοι ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους «γεννήθηκαν ἄνωθεν», δηλαδὴ ἀναγέννησαν τὴν ζωή τους, ποὺ τοὺς τὴν ἔδωσε ὡς Δημιουργὸς ὁ Θεός, καὶ ἀναγνώρισαν τὸν Χριστὸ χορηγὸ τῆς ζωῆς τους, θὰ εἶναι αὐτοὶ ποὺ δικαιοῦνται καὶ τὴν αἰώνιο ζωή. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη οἱ πιστοὶ θὰ φανερωθοῦν μαζί μὲ τὸν Χριστό ἔνδοξοι, ἡ δόξα τοῦ Κυρίου θὰ ἀντανακλᾶ πάνω τους καὶ θὰ μετέχουν γιὰ πάντα στὴν χαρὰ τοῦ Κυρίου, θὰ μετέχουν στὴν αἰώνιο ζωή. Ὁ Χριστὸς δίνει ὡς Πλάστης καὶ Δημιουργὸς τὴν ζωή. Μὲ τὸν Χριστὸ ἀναγεννᾶται ἡ ζωὴ τοῦ πιστοῦ. Ὁ Χριστὸς δίνει καὶ τὴν αἰώνιο ζωή. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου