ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22.03.2015

ΚΥΡΙΑΚΗ 4η ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ἢ ΤΟΥ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ (Μρ 9,17-31)

«Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ»

 Τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούγεται κατὰ τὴν τετάρτη Κυριακὴ τῶν νηστειῶν, εἶναι τὸ ἴδιο ποὺ ἀκούσαμε καὶ κατὰ τὴν δεκάτη Κυριακὴ τοῦ Ματθαίου. Ὁ Ἰησοῦς θεραπεύει ἄνθρωπο, ποὺ κατέχεται ἀπὸ πονηρὸ πνεῦμα. Ὁ πατέρας τοῦ πάσχοντος, πρὶν συναντήση τὸν Χριστό, προσῆλθε στοὺς μαθητές του, οἱ ὁποῖοι ὅμως δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν. Στὸ ἐρώτημα τῶν μαθητῶν του, γιατί «ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό;», ἀπάντησε ὁ Ἰησοῦς· «Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ». Θὰ ἐπιμείνωμε στὴν ἀπάντησι τοῦ Κυρίου.

Διανύομε τὸ στάδιο τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης τεσσαρακοστῆς, δηλαδὴ περίοδο κατ’ ἐξοχὴν προσευχῆς καὶ νηστείας. Ἔτσι τὰ λόγια τοῦ Κυρίου ἔχουν μία ἰδιαίτερη ἐπικαιρότητα. Καὶ πρέπει νὰ τὰ δοῦμε μὲ προσοχή. 

Καὶ πρῶτα ὅσοι στέκονται προβληματισμένοι μὲ τὴν νηστεία καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ ἀναρωτιοῦνται· Ποῦ καὶ πότε ὁ Χριστὸς νομοθέτησε τὴν νηστεία; Καὶ ἀπαντοῦν οἱ ἴδιοι· Ὁ Χριστὸς δὲν ἔδωσε ἐντολὴ νηστείας. Βεβαίως στὸν συλλογισμὸ αὐτὸν εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι, ἀναζητεῖται μία δικαιολογία, γιὰ τὴν μὴ ἐφαρμογὴ τῆς νηστείας. Εἶναι πρόφασις, ὅσων δὲν θέλουν νὰ νηστεύσουν. Σκεφθεῖτε ὅτι κάποιος ἀσθενὴς ἐπισκέπτεται τὸν ἰατρό. Κάνει τὴν ἐξέτασι ὁ ἰατρὸς καὶ δὲν λέγει στὸν ἀσθενή του· «Πρέπει νὰ πάρης ἀντιβίοσι», ἀλλὰ λέγει· «Ἡ περίπτωσις αὐτὴ εἶναι σοβαρὴ, καὶ ἀντιμετωπίζεται μόνο μὲ ἀντιβίοσι». Σᾶς ἐρωτῶ· Μπορεῖ νὰ πῆ ὁ ἀσθενής· Δὲν μοῦ εἶπε ὁ ἰατρὸς νὰ πάρω ἀντιβίοσι; Ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ ἰατροῦ φαίνεται ἀβίαστα ὅτι συνιστᾶ ὡς θεραπεία τὴν ἀντιβίοσι. Ἐπιβάλλεται ἡ ἀντιβίοσι. Καὶ ὁ ἀσθενὴς θὰ ἐφαρμόση νοσηλεία μὲ ἀντιβίοσι, γιὰ νὰ γίνη καλά.  Ἀσθενεῖς εἴμαστε ἐμεῖς καὶ ζητᾶμε τρόπο νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τοῦ διαβόλου καὶ τῆς ἁμαρτίας. Τὴν ἀπάντησι καὶ λύσι στὴν ἀναζήτησί μας τὴν δίνει ὁ Κύριος, ὅταν λέγει· «Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ». Ὅμως μοῦ δημιουργεῖται καὶ σὲ μένα τὸ ἐρώτημα· Πῶς ἔπρεπε νὰ νομοθετήση ὁ Χριστὸς τὴν νηστεία, ἀφοῦ λέγει ξεκάθαρα ὅτι μόνο μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία μποροῦμε νὰ διώξουμε τὸ γένος τῶν δαιμονίων; Διατηρῶ τὸν φόβο, γιὰ ὅσους προφασίζονται πὼς ὁ Κύριος δὲν νομοθέτησε νηστεία, ὅτι καὶ νὰ ὑπῆρχε στὸν Δεκάλογο τέτοια ἐντολή, θὰ ἐφαρμοζόταν καὶ αὐτὴ τόσο, ὅσο, παραδείγματος χάριν, ἐφαρμόζονται οἱ ἐντολές, γιὰ τὴν μοιχεία, τὴν κλοπή, τὴν ψευδομαρτυρία. Νὰ μὴν ψάχνουμε δικαιολογίες. Ὁ Κύριος σαφέστατα νομοθετεῖ τὴν νηστεία, καὶ τὴν συνιστᾶ ὡς ἀποτελεσματικὸ φάρμακο κατὰ τῶν δαιμόνων. Καὶ τὸ σημαντικότερο εἶναι ὅτι καὶ ὁ ἴδιος, παρ’ ὅλο ποὺ δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τὴν νηστεία, νήστευσε γιὰ σαράντα ἡμέρες καὶ νύκτες, γιὰ δικό μας παραδειγματισμό, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης· «Νηστεύων ὁ Κύριος ἀνθρωπίνως, πρὸς ὑποτύπωσιν ἡμῶν, νικᾷ τὸν πειράζοντα, δεικνὺς τὸ ἡμέτερον, καὶ ὅρους ὑπογράφων ἡμῖν». Δηλαδὴ ὁ Κύριος ὡς ἄνθρωπος νήστευσε καὶ νίκησε τὸν πειράζοντα, τὸν διάβολο, γιὰ νὰ μᾶς δώση παράδειγμα καὶ νὰ ὁρίση τὸν δικό μας τρόπο νηστείας καὶ νίκης κατὰ τοῦ διαβόλου.

Ὅλοι πρέπει νὰ προσέξωμε τὰ λόγια τοῦ Κυρίου. Ὁ Κύριος μᾶς προτείνει δύο ἀποτελεσματικὰ ὅπλα κατὰ τοῦ διαβόλου, τὴν προσευχὴ καὶ τὴν νηστεία. Γιατὶ ἐμεῖς νὰ τὰ ἀχρηστεύσωμε; Γιατὶ νὰ μὴν κάνωμε χρῆσι τοῦ δοκιμασμένου πνευματικοῦ ἐξοπλισμοῦ, γιὰ νὰ μπορέσωμε νὰ ἀντιπαραταχθοῦμε ἀποτελεσματικὰ ἐναντίον τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἁμαρτίας; Ἑστιάζω τὸ θέμα περισσότερο στὴν νηστεία, διότι γιὰ τὴν προσευχὴ δὲν ὑπάρχουν τόσες ἀρνητικὲς φωνές, ὅσο γιὰ τὴν νηστεία. Ἀλήθεια, γιατὶ νὰ μὴν ἐφαρμόσωμε τὶς νηστεῖες τῶν σαρακοστῶν, τὶς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία, καθοδηγημένη ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα, καθώρισε; Τὰ ἐρωτήματα βεβαίως μένουν ἀναπάντητα. Διότι σήμερα, ὅταν κηρύττομε γιὰ τὴν νηστεία, ἡ φωνή μας ἐπιστρέφει κενή. Κανεὶς δὲν θέλει νὰ ἀκούση γιὰ νηστεία, γιὰ νηστεία τεσσαρακοστῆς, γιὰ νηστεία Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς. Αὐτά, μᾶς λένε, εἶναι γιὰ τοὺς πτωχοὺς στὸ πνεῦμα, τὶς γιαγιάδες καὶ τοὺς καλογήρους, ἢ ὅτι οἱ ἄνθρωποι νηστεύανε, ὅταν δὲν εἴχανε. Δὲν μπορῶ νὰ μὴν τὸ ἀναφέρω παραπονούμενος· Μεγάλη Παρασκευὴ γίνεται περιφορὰ Ἐπιταφίου, καὶ πολλοί, οὔτε αὐτὴν τὴν μεγάλη καὶ πένθιμη γιὰ τὸν Κύριο ἡμέρα, δίπλα στὸν Ἐπιτάφιο, δὲν σταματοῦν νὰ καταλύουν τὴν νηστεία, καὶ μάλιστα μὲ τρόπο ἐπιδεικτικό. Δὲν ὑπάρχει οὔτε φόβος Θεοῦ οὔτε ντροπὴ ἀνθρώπων. Καὶ ὅμως πρέπει νὰ ἀκούσωμε τὴν ὑπόδειξι τοῦ Κυρίου. Διότι ὅπως ὁ ἀσθενής, ποὺ δὲν ἐφαρμόζει τὶς ὁδηγίες τοῦ ἰατροῦ, δὲν μπορεῖ νὰ περιμένη ἴασι, ἔτσι καὶ ὅταν δὲν ἐφαρμόζονται οἱ ὑποδείξεις καὶ ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, δὲν μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίζωμε μὲ ἐπιτυχία τὸν πόλεμο, ποὺ μᾶς κάνει ὁ διάβολος.

Ὡς πιστοὶ χριστιανοὶ ὀφείλομε ὑπακοὴ στὸν Κύριο καὶ τὴν Ἐκκλησία του. Ὄχι ἐπιλεκτικὰ σὲ ὅσα ἐμεῖς θέλομε ἢ μᾶς ἀρέσουν, ἀλλὰ σὲ ὅλα ὅσα ζητάει ἀπὸ μᾶς ὁ Κύριος. Διότι εἶπε στοὺς μαθητές του τό· «Διδάσκοντες τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν». Καὶ μέσα στό, πάντα ὅσα σᾶς ἔδωσα ὡς ἐντολή, εἶναι καὶ ἡ νηστεία. Ἡ ὁποία πρέπει νὰ γίνεται μὲ τὴν ἐλεύθερη ἐπιλογή, μὲ πρόθεσι καὶ διάθεσι καλή, γιὰ νὰ ἔχη ἀξία καὶ γιὰ νὰ εἶναι ἀποτελεσματική. Θέλω νὰ τονίσω ὅτι, νηστεία δὲν εἶναι νὰ μὴν καταλύω ἐπειδὴ δὲν ἔχω, ἀλλὰ νὰ ἔχω καὶ νὰ μὴν καταλύω. Ὅπως ἐπίσης νηστεία δὲν εἶναι οἱ περιορισμοὶ τροφῶν, ποὺ ἐπιβάλλει ὁ ἰατρός, γιὰ ἀντιμετώπισι κάποιων παθήσεων. Οὔτε βεβαίως εἶναι νηστεία ἡ δίαιτα, ποὺ γίνεται γιὰ ἀδυνάτισμα. Οὔτε ὁ περιορισμὸς τῶν τροφῶν ποὺ ἐπαγγέλλεται τὸ κίνημα τῶν χορτοφάγων.

Νηστεύομε ἐπειδὴ τὸ ζητάει καὶ τὸ προτείνει ὁ Κύριος. Νηστεύομε ὅταν καὶ ὅπως καθώρισε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.  Νηστεύομε μὲ δική μας ἐλεύθερη ἐπιλογὴ συμμορφούμενοι μὲ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. Νηστεύομε ὄχι γιὰ νὰ ἀδυνατίσωμε, οὔτε ἐπειδὴ δὲν ἔχομε, ἀλλὰ διότι χρειαζόμαστε τὴν νηστεία ὡς ὅπλο κατὰ τοῦ διαβόλου, στὸν ἀγῶνα ποὺ κάνωμε ἐναντίον του. Νηστεύομε ἐπειδὴ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος νήστευσε, ἀφήνοντας τὴν νηστεία του ὑπόδειγμα σὲ μᾶς. Νηστεύομε ἐπειδὴ, κατὰ τὸ ὑπόδειγμά του, νήστευσαν καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας.