ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (10,32-33.37-38.19,27-30)
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Σήμερα εἶναι ἡ Κυριακὴ τῶν ἁγίων Πάντων. Σήμερα κλείνει ὁ κύκλος τῶν κινητῶν ἑορτῶν ποὺ ἔχουν κέντρο τὸ Πάσχα. Ἀρχίζει αὐτὸς ὁ κύκλος τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου καὶ ὁλοκληρώνεται τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων.
Σήμερα ἐπίσης ἀρχίζει, γιὰ τὰ εὐαγγελικὰ ἀναγνώσματα, ἡ περίοδος τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου. Ἀρχίζει τώρα καὶ φθάνει μέχρι τὴν τελευταία Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Καὶ πρὶν μιλήσουμε, μὲ ἀφορμὴ τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, πρέπει νὰ σημειώσουμε ὅτι˙ Κάθε φορὰ ποὺ ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ διηγεῖται κάποιο θαῦμα ἢ περιστατικὰ ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ Κυρίου μας, ἀκοῦμε νὰ ἀρχίζη μὲ τὴν φρᾶσι˙ «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ…». Καὶ ὅσες φορὲς ἡ περικοπὴ ἀποτελεῖ μέρος ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου μας, ἀρχίζει μὲ τὴν φρᾶσι˙ «Εἶπεν ὁ Κύριος…».
Καὶ τώρα θὰ μποῦμε στὸ κείμενο τοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, ποὺ διαβάσθηκε καὶ ἀκούσθηκε σήμερα. Ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ ἀρχίζει καταλαβαίνουμε ὅτι τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο εἶναι διαλεγμένο ἀπὸ μία διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ ἔκανε στοὺς μαθητές του.
Πολλὰ εἶπε καὶ δίδαξε ὁ Κύριος, ἀλλὰ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὰ ἐξηγήσουμε ὅλα.
Ἕνα θέμα γιὰ τὸ ὁποῖο μίλησε ὁ Κύριος εἶναι ἡ ὁμολογία. Πάει νὰ πῆ ὅτι, γιὰ τὸν πιστὸ χριστιανὸ ἔρχονται στιγμὲς στὴ ζωή του, ποὺ θὰ πρέπει νὰ παραδεχθῆ μπροστὰ σὲ ἄλλους, ὅτι πιστεύει πὼς ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Θεός. Ὁ ἕνας καὶ μοναδικὸς καὶ ἀληθινὸς Θεός. Αὐτὸ εἶναι ὁμολογία. Καὶ αὐτὸ εἶναι ὑποχρέωσις τοῦ πιστοῦ. Αὐτὸ πρέπει νὰ κάνη. Καὶ δὲν θὰ λογαριάσει τί θὰ ποῦνε οἱ ἄλλοι ἢ τί θὰ κάνουνε. Οἱ ἄλλοι μπορεῖ νὰ κοροϊδέψουν τὸν πιστό, νὰ τὸν περιγελάσουν, νὰ τὸν χαρακτηρίσουν. Μπορεῖ νὰ τὸν κατηγορήσουν, νὰ τὸν δικάσουν, νὰ τὸν βασανίσουν, νὰ τὸν θανατώσουν ἀκόμη. Χιλιάδες ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πάντες, ποὺ ἑορτάζει καὶ τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, λοιδορήθηκαν, βασανίσθηκαν καὶ θανατώθηκαν ἀκριβῶς ἐπειδὴ ὁμολόγησαν τὸν Χριστὸ ὡς Θεὸ ἀληθινό. Ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει καὶ μία εἰδικὴ κατηγορία ἁγίων, τοὺς Ὁμολογητές. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ βασανίσθηκαν γιὰ τὴν πίστι τους, ἀλλὰ δὲν θανατώθηκαν ἀπὸ τὰ βασανιστήρια. Ἀπὸ αὐτὰ καταλαβαίνουμε πόσο σπουδαῖο καὶ σημαντικὸ εἶναι ἡ ὁμολογία πίστεως.
Καὶ ἂν οἱ ἄνθρωποι ἐμπαίζουν τὴν ὁμολογία, ἔρχεται ὁ Χριστὸς ποὺ λέγει˙ «Ὅποιος μὲ ὁμολογήσει μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, καὶ ἐγὼ αὐτὸν θὰ τὸν παραδεχθῶ καὶ θὰ τὸν ἀναγνωρίσω μπροστὰ στὸν Πατέρα μου τὸν οὐράνιο. Καὶ ὅποιος μὲ ἀρνηθεῖ μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, καὶ ἐγὼ θὰ τὸν ἀρνηθῶ μπροστὰ στὸν Πατέρα μου τὸν οὐράνιο». Μὲ ἄλλα λόγια ἡ ὁμολογία γίνεται εἰσιτήριο γιὰ τὴν αἰώνια ζωή. Γίνεται κλειδὶ ποὺ ἀνοίγει τὴν πόρτα τοῦ παραδείσου.
Εἶναι εὔκολο νὰ κάνη κανεὶς τὴν ὁμολογία;
Ἂν εἶναι εὐκολο ἢ δύσκολο ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὶς προτεραιότητες ποὺ βάζουμε στὴν ζωή μας. Τί εἶναι σημαντικὸ γιὰ μᾶς; ἡ γνώμη τῶν ἄλλων ἢ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ; Τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ ἢ τὰ πνευματικά; Τὰ πρόσκαιρα ἢ τὰ αἰώνια; Τὰ γήινα ἢ τὰ οὐράνια;
Ἂν στόχος στὴ ζωή μας εἶναι νὰ πετύχουμε τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν – καὶ πρέπει αὐτὴ νὰ εἶναι ἡ ἔγνοιά μας σὲ ἐμᾶς τοὺς χριστιανούς – τὸτε τίποτα δὲν θὰ βάλουμε μπροστά μας παρὰ μόνον τὸν Χριστό. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι δευτερεύοντα ἢ καὶ μὲ καμμιά ἀξία. Γι αὐτὸ καὶ στὴ συνέχεια λέγει ὁ Κύριος˙ «Αὐτὸς ποὺ ἀγαπάει τὸν πατέρα του ἢ τὴν μητέρα του περισσότερο ἀπὸ μένα, αὐτὸς δὲν εἶναι ἄξιος νὰ εἶναι μαζί μου. Ἀλλὰ καὶ ὅποιος ἀγαπάει τὸν υἱό του ἢ τὴν κόρη του, περισσότερο ἀπὸ ὅσο ἀγαπάει ἐμένα, καὶ αὐτὸς δὲν εἶναι ἄξιος νὰ εἶναι δικός μου».
Γιὰ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἴμαστε κολλημένοι σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο φαίνεται δύσκολη ἡ ὁμολογία. Καὶ πῶς νὰ ἀφήσης αὐτὰ ποὺ βλέπεις γιὰ κάτι ποὺ τὰ μάτια σου δὲν εἶδαν; Ἔτσι ἡ ὁμολογία εἶναι δοκιμασία τῆς πίστεως. Ἢ πιστεύεις ἢ δὲν πιστεύεις. Ἂν πιστεύεις ὁμολογεῖς χωρὶς νὰ λογαριάζης τὶς συνέπειες, διότι εἶσαι σίγουρος γιὰ τὰ λόγα τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὴν ὁμολογία εἶσαι δικός του, εἶσαι σωσμένος. Ὁ Χριστὸς θὰ σὲ ἀναγνωρίσει στὸν οὐρανὸ μπροστά στὸν Πατέρα του.
Μὰ ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶναι κρίσιμη ἡ ἐπιλογὴ τῆς ὁμολογίας, καὶ μπορεῖ νὰ φθάση μέχρι σὲ θάνατο, γι αὐτὸ λέγει στὴ συνέχεια ὁ Χριστός˙ «Ὅποιος δὲν φορτωθεῖ τὸν σταυρό του, καὶ φορτωμένος μὲ τὸν σταυρό του δὲν μὲ ἀκολουθεῖ, δὲν εἶναι ἄξιος γιὰ μένα». Ἡ ὁμολογία εἶναι δοκιμασία, εἶναι σταυρός.
Ὅμως ξέρομε ὅτι μετὰ τὸν σταυρὸ ἀκολουθεῖ ἡ ἀνάστασις. Μετὰ τὴν ὁμολογία ἀκολουθεῖ ἡ ἀνταμοιβή. Καὶ ὅτα πληρώνει ὁ Κύριος, πληρώνει πλουσιοπάροχα.
Ἀκοῦστε τί λέει παρακάτω˙ «Ὅποιος ἐγκαταλείψει σπίτια ἢ ἀδελφούς, ἢ ἀδελφές, ἢ πατέρα, ἢ μητέρα, ἢ γυναῖκα, ἢ παιδιά, ἢ χωράφια, γιὰ χάρι τοῦ ὀνόματός μου, θὰ βρεῖ ἐκατὸ φορὲς περισσότερα καὶ θὰ κληρονομήσει αἰώνια ζωή».
Αὐτὸ ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Πάντες. Τὰ ἀφησαν ὅλα, τὰ θυσίασαν ὅλα, τὰ ξέχασαν ὅλα, τὰ ἐγκατέλειψαν ὅλα καὶ κράτησαν μόνο τὸν Χριστό. Ὁμολόγησαν τὸν Χριστὸ μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, καὶ ὁ Χριστὸς τοὺς ἀντάμοιψε, ὅπως τὸ ὑποσχέθηκε. Τοὺς ἔκανε κληρονόμους τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ προτίμησαν νὰ εἶναι μὲ τὸν Χριστό, καὶ τὸν ὁμολόγησαν μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους, δηλ. τοὺς Ἁγίους, ξέρομε καὶ ἐμεῖς τώρα ποιὸ εἶναι τὸ δικό μας χρέος. Ξέρομε τὶ πρέπει νὰ κάνουμε τὴν ὥρα τῆς δοκιμασίας. Οἱ Ἅγιοι ὁμολόγησαν καὶ δικαιώθηκαν. Ὁμολόγησαν καὶ σώθηκαν. Ὁμολόγησαν καὶ ἁγίασαν. Ὁμολόγησαν καὶ πέρασαν στὴν αἰωνιότητα. Δὲν ἔχει σημασία ἂν βασανίσθηκαν καὶ θανατώθηκαν ἐδῶ. Κέρδισαν τὴν αἰώνια ζωή.
Αὐτοὶ ὁμολόγησαν καὶ πέτυχαν. Ἐμεῖς τί θὰ κάνουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου