Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Μικρὸς ἄκουσα στὸ Κατηχητικὸ γιὰ μία οἰκογένεια πτωχῶν ποὺ ζητιάνευε στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου. Κάποιος περαστικὸς σταμάτησε καὶ ἅπλωσε τὸ χέρι νὰ τοὺς βοηθήση. Μὲ ἔκπληξι καὶ χαρὰ διαπίστωσαν ὅτι εἶχαν στὰ χέρι τους ἕξι χρυσὰ νομίσματα. Εἴχαν λύσει τὸ πρόβλημά τους. Ὅμως σὲ λίγο πέρασε ἀπὸ τὸ μυαλό τους ἕνας λογισμός. Αὐτὸς ὁ ξένος γιὰ νὰ μᾶς δίδη ἕξι χρυσὰ νομίσματα, ποιὸς ξέρει πόσα ἔχει! Καὶ ἀμέσως ἔτρεξαν νὰ τὸν προλάβουν. Τὸν ἔφτασαν καὶ τὸν κακοποίησαν. Τὸν ἐρεύνησαν καὶ διαπίστωσαν ἀπογοητευμένοι ὅτι εἶχε μόνον ἕνα χρυσό νόμισμα στὰ ροῦχα του.

Ἡ ἱστορία εἶναι παραβολικὴ. Οἱ ζήτουλες εἴμαστε ἐμεῖς. Ὁ ξένος φιλάνθρωπος εἶναι ὁ Θεός. Τὰ ἕξι νοσμίσματα εἶναι οἱ ἕξι ἐργάσιμες ἡμέρες ποὺ μᾶς ἔδωσε ἀπὸ φιλανθρωπία. Ἐμεῖς ὡς ἀχάριστοι  τὸν κακοποιοῦμε γιὰ νὰ πάρουμε περισσότερα, ποὺ εἶναι μόνο μία ἡμέρα, ἡ Κυριακή. Ὁ Θεὸς κράτησε γιὰ τὸν ἑαυτό του μόνο μία ἡμέρα. Σὲ μᾶς ἔδωσε ἕξι καὶ θέλομε οἱ ἀχάριστοι νὰ τοῦ ἀφαιρέσουμε τὴν μία δίκη του.

Ἐργάσθηκε ὁ Κύριος ἕξι ἡμέρες γιὰ νὰ δημιουργήση τὸν κόσμο. Ὅταν ὁλοκλήρωσε τὴν δημιουργία, τὴν ἕβδομη ἡμέρα ἀναπαύθηκε. Αὐτὸς ὁ Δημιουργὸς νομοθέτησε στὴν συνέχεια νὰ ἐργάζεται ὁ ἄνθρωπος, γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ τὶς βιωτικὲς του ἀνάγκες, ἕξι ἡμέρες. Ἀλλὰ ζητάει τὴν ἕβδομη νὰ τὴν διαθέτωμε γιὰ τὴν δική του λατρεία. Μᾶς δίδει ἕξι ἡμέρες γιὰ μᾶς, καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό του κρατάει μία. Εὐλογημένος ὁ κόπος τῶν ἕξι ἡμερῶν νὰ καλύψη τὶς ἀνάγκες μας. Μία ἡμέρα νὰ μὴ διαθέσωμε γιὰ τὸν εὐεργέτη μας; Μᾶς δίδει τὴ δυνατότα νὰ τὸν εὐχαριστήσωμε, νὰ τὸν τιμήσωμε, νὰ ἀναπαυθοῦμε. Εἶναι ἡ εὐκαιρία νὰ δοῦμε καὶ νὰ ἐνδιαφερθοῦμε πέρα ἀπὸ τὶς βιωτικὲς ἀνάγκες καὶ τὶς ἄλλες ἀνάγκες ποὺ ἔχομε ὡς λογικὰ ὄντα. Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνο ὕλη, εἶναι καὶ πνεῦμα. Γιὰ τὸ ὑλικὸ μέρος μας, τὸ φθαρτὸ καὶ παροδικό, δίδει ὁ Κύριος τὶς ἕξι ἡμέρες, γιὰ τὴν ψυχή μας, ποὺ εἶναι τὸ αἰώνιο καὶ ἀθάνατο ζητάει τὴν ἡμέρα του. Τοῦ τὴν ὀφείλομε. Μᾶλλον τὴν ὀφείλομε στὴν ψυχή μας. Ἡ ψυχή μας ἔχει ἀνάγκη νὰ συναντήση τὸν Κύριό της. Στὸν ναό, στὴν προσευχὴ, στὴν μελέτη τοῦ Λόγου, στὴν ἀκρόασι τῆς διδαχῆς, στὴν φροντίδα τοῦ πλησίον. Δὲν ὑπάρχουν μόνο βιωτικὲς ἀνάγκες, ὑπάρχουν καὶ πνευματικὲς. Ἡ Κυριακὴ, ἁγία Ἡμέρα!

 Ἀπὸ τὸ περιοδικὸ " ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΕΣ" τεῦχος Φεβρουαρίου

      Δημητρίου Π. Ρίζου

      Θεολόγου  Φιλολόγου